"Ik ben alleen blind, verder mankeer ik niets."

Door de ogen van Martin

De 37-jarige Martin uit Ermelo is blind geboren, maar er zit veel muziek in zijn leven. Letterlijk, want Martin is zanger in de band Utrecht Central Station. Iedere vrijdagavond komen hij en de twee andere bandleden samen om te repeteren. Ook de twee andere muzikanten hebben een visuele beperking, maar die beperkt het musiceren niet! Naast de warmte en emotie van de muziek koestert Martin ook de vriendschap, want het drietal heeft een hechte band.

Martin kwam in 2010 per toeval op het muzikale pad van de band. Hij was bezig met een nummer van de Groningse streektaalmuzikant en dichter Ede Staal. “De aanleiding was het overlijden van mijn opa. Ik werd geraakt door het nummer ’t Het nog nooit zo donker west’ en wilde dit graag uitvoeren. Ik ontmoette zanger en gitarist Luc van der Zwaan, die wilde mij wel begeleiden. Zo kwam ik terecht op een oefenavond van de band. Luc maakte al deel uit van de band, evenals zanger en gitarist Giel Woltman. Na die avond had de band er een derde lid bij!”

Op een podium staan betekent mensen entertainen. Maar hoe doe je dat als je niets ziet? Martin heeft daarvoor een eigen methode ontwikkeld: “Ik luister vooraf altijd naar het publiek. Aan de hand van de stemmen en het geroezemoes kan ik bepalen wat voor mensen er in de zaal zitten. De gesprekken, de intonaties en de volumes van de interacties vormen samen een beeld. Soms tref je een echt luisterpubliek en dat hoor ik dus aan de geluiden in de zaal. Maar soms hoor ik ook voorafgaand aan een optreden dat de mensen in de zaal erg onrustig zijn. Vaak wordt er dan doorgepraat tijdens het spelen. Door goed te luisteren kan ik dus vooraf veel inschatten.”

Een doorgewinterde band slaat een buitenoptreden niet af en ook Utrecht Central Station speelt regelmatig in de buitenlucht. Dat was voor Martin in het begin wel wennen: “De wind laat alles in je buurt bewegen en dat vond ik in het begin erg verwarrend. Met een goed gezichtsvermogen weet je wat er beweegt en heel vaak valt het daarom niet op. Maar ik hoorde destijds, tijdens mijn eerste optredens, echt alles. Gaandeweg heb ik geleerd om irrelevante geluiden buiten te sluiten.”

Martin en zijn vrienden staan garant voor een sfeervolle muzikale avond. Op het repertoire staan inmiddels voldoende nummers voor een avondvullend programma. “Ik  speel op een vrij onbekend instrument”, legt Martin uit. “Een kazoo is een aluminium of plastic blaasinstrument met een papieren membraan. Met de kazoo in je mond zing je een melodie en dan krijg je een snerpend geluid. Men herkent vaak niet het instrument, maar wel het geluid”, lacht Martin. Visueel beperkt of niet, Martin staat open voor de uitdagingen van het leven. En tijdens een optreden komen zijn levenservaringen samen in prachtige muziek, uit het leven gegrepen.