Door de ogen van Patricia

Patricia (45) is projectleider bij een stichting die toegankelijkheid van ICT wil bevorderen, een baan waarvoor ze veel moet reizen en regelmatig workshops en presentaties geeft. Spreken voor groepen gaat haar goed af, ze brengt haar verhaal overtuigend en spreekt grotendeels uit eigen ervaring. Want Patricia heeft Aniridie, een erfelijke oogaandoening waardoor zij slechts 10% zicht heeft.

‘Mijn moeder en mijn zus hebben ook Aniridie. Dat betekent afwezigheid van de iris. Mijn oog, netvlies en hoornvlies zijn daardoor niet volledig ontwikkeld. Stel je voor dat je tien boterhamzakjes op elkaar legt en daar doorheen moet kijken, dat is ongeveer wat ik kan zien.’

Vroeger vonden veel mensen Patricia’s beperking nog eng. ‘Daar werd ik wel opstandig van. Het sterkte mij nog meer om te doen wat ik echt wilde doen.’ Thuis was het hebben van een visuele beperking heel gewoon. Patricia’s moeder vond dat haar dochters vooral moesten doen wat ze wilden, van dingen die niet lukken leer je. Dankzij die instelling heeft Patricia verschillende opleidingen afgerond, zich steeds verder ontwikkeld. ‘Ik ben nooit uitgegaan van mij beperking maar altijd bij mezelf gebleven.’

Patricia is trots op het pad dat ze heeft afgelegd; opgeklommen van secretarieel medewerker en directiesecretaresse naar projectleider ICT&Zorg. Dat pad kende hoogte- maar ook dieptepunten. Ooit had Patricia een manager die tegen haar zei dat hij last had van haar beperking. ‘Zijn woorden hebben me echt geraakt. Dat iemand zegt ‘Ik heb last van je’. Dat deed me heel veel. Ik kan het feit dat ik slecht zie niet veranderen.’ Als reactie probeerde Patricia harder en sneller te werken. Dat kostte haar zoveel energie dat ze bijna een burn-out kreeg. ‘Die ervaring heeft me geleerd hoe belangrijk het is om mensen om je heen te hebben die je op een positieve manier benaderen. Dat je als mens wordt gezien en niet als een visuele beperking.’ 

Tijdens haar carrière heeft Patricia ook mensen die slechtziend of blind zijn opgeleid. Positiviteit was dan altijd mijn belangrijkste les. Blijf bij jezelf en leer om hulp te vragen daar waar je dat nodig hebt. Je moet goed kijken waar je talent zit.’

 

Voor werkgevers die twijfelen of ze iemand met een visuele beperking in dienst willen nemen heeft Patricia een boodschap: ‘Kijk meer naar de persoon en zijn talenten in plaats van naar de beperking. Iedereen heeft wel iets.’